**ADHD - Zrozumienie Neuroróżnorodności** 

 Czy kiedykolwiek obudziłeś się z wielkimi planami na dzień, a potem zniknąłeś w wirze rozpraszających bodźców? Może czujesz, że nieustannie gubisz się w natłoku obowiązków, a Twoje pomysły są genialne, ale nigdy nie zostają zrealizowane? Dla wielu osób takie zmagania to codzienność, która może kryć w sobie coś więcej – ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

Ostatnio wiele osób pyta mnie, co myślę o ADHD. Czy to tylko moda? Często w Internecie można znaleźć jedynie szczątkowe informacje na ten temat, dlatego postanowiłam przybliżyć go nieco bardziej.

Warto podkreślić, że ADHD to także źródło niezwykłych talentów i kreatywności, wielkiej empatii oraz entuzjazmu. To ciekawe spojrzenie na świat, które w czasie fokusu potrafi zaowocować pracą na 1000%. Osoby z ADHD często wykazują umiejętność dostosowania się do sytuacji, elastyczność oraz zdolność do wielozadaniowości. Coraz więcej znanych osób publicznie dzieli się swoimi zmaganiami z ADHD, przyczyniając się do zmiany postrzegania tego zaburzenia.

Jednak, jak wszystko, ADHD ma również swoją drugą stronę – tę mniej ciekawą, czasami bolesną dla osób zmagających się z jego konsekwencjami. ADHD to nie tylko dziecięca przypadłość. Psychiatrzy specjalizujący się w ADHD podkreślają, że to wrodzone zaburzenie neurorozwojowe wpływa na funkcjonowanie mózgu i nie jest jedynie modą, jak niektórzy sugerują. Badania pokazują, że ADHD dotyka 2,5% dorosłych na świecie, a wiele osób pozostaje niezdiagnozowanych.

Codzienność osób z ADHD może być pełna sprzeczności. Z jednej strony potrafią być nadzwyczaj kreatywne, łączyć kropki, które dla innych są niewidoczne, i osiągać sukcesy w nietypowy sposób. Z drugiej strony mogą zmagać się z trudnościami w organizacji, dotrzymywaniu terminów, pamięcią czy relacjami z innymi. Często są zaskoczone diagnozą, myśląc, że ich problemy to depresja czy wypalenie zawodowe.

ADHD jest złożonym zaburzeniem, które może mieć różnorodne objawy i konsekwencje, zwłaszcza u kobiet. Często mylnie postrzegane jako problem typowo męski, dotyka wiele kobiet, które pozostają niezdiagnozowane przez długie lata. Stereotypowe postrzeganie tego zaburzenia prowadzi do frustracji, wstydu i poczucia niedopasowania do społeczeństwa, co wpływa na ich codzienne życie.

Wiele osób z ADHD stara się maskować swoje trudności, tworząc różne strategie radzenia sobie, które są na tyle skuteczne, że otoczenie często nie zauważa, że ktoś jest neuroatypowy. Problemy, z jakimi się borykają, są znacznie bardziej złożone niż tylko trudności z koncentracją czy zapomnieniem o codziennych obowiązkach. Ciekawe jest również to, że objawy mogą różnić się w zależności od cyklu miesiączkowego u kobiet.

Dlaczego ADHD u dziewczynek nie było diagnozowane w takim samym natężeniu jak u chłopców? Społeczne oczekiwania wobec kobiet oraz kulturowe normy kształtują postrzeganie dziewczynek jako grzecznych, spokojnych i zorganizowanych. Gdy dziewczynki mają trudności z koncentracją, zazwyczaj nie są uznawane za osoby z ADHD, lecz za "roztrzepane" czy "nieodpowiedzialne", "bujające w obłokach", "marzycielki".

Oczekiwania te nie znikają w dorosłości, ale dochodzi wiele więcej zadań i obowiązków – praca zawodowa, organizacja domowego porządku, wychowanie dzieci. Często czują się przytłoczone i zmagają się z poczuciem winy, że mimo wysiłków nie osiągają wyników z taką łatwością jak osoby neurotypowe, co może prowadzić do depresji i innych zaburzeń.

Oto niektóre z objawów ADHD:

• Problemy z organizacją czasu i szybkie nudzenie się wykonywanymi zadaniami, co prowadzi do ich niedokończenia.
• Trudności w utrzymywaniu porządku w otoczeniu. 
• Wysoka wrażliwość na bodźce zewnętrzne, co prowadzi do przytłoczenia (np. hałas, dotyk).
• Problemy z impulsami emocjonalnymi, które mogą skutkować nagłymi wybuchami płaczu lub frustracji.
• Trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji interpersonalnych, co prowadzi do poczucia izolacji.
• Problemy z pamięcią, gdzie proste słowa mogą wydawać się nieosiągalne.
• Bujanie w obłokach i nadmierne marzycielstwo.

Po wykonaniu zadania potencjalnie prostego dla osoby neurotypowej, osoby neuroatypowe potrzebują znacznie więcej czasu na regeneracje, ponieważ zużywają dużo więcej energii a to często prowadzi do prokrastynacji.

Wiele osób z ADHD doświadcza współwystępowania z innymi zaburzeniami, co tylko potęguje ich trudności. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko diagnozować, ale również zrozumieć, jak ADHD wpływa na codzienne życie i relacje.

Zrozumienie ADHD jako złożonego zaburzenia, które dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych, jest kluczowe dla zapewnienia wsparcia i zrozumienia kobiet i mężczyzn, którzy zmagają się z tym wyzwaniem na co dzień. Wzrost świadomości społecznej, edukacja oraz dostęp do odpowiednich zasobów mogą znacząco poprawić jakość życia osób z ADHD, umożliwiając im lepsze radzenie sobie z codziennymi wyzwaniami i realizację ich potencjału.

**Konsekwencje późnej diagnozy**
Brak wczesnej diagnozy ADHD może prowadzić do wielu długofalowych konsekwencji, takich jak:

• Chroniczny stres i lęk, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.
• Obniżona samoocena, wynikająca z porównań z innymi.
• Trudności w relacjach interpersonalnych, co może skutkować samotnością.
• Problemy w pracy, takie jak trudności z dotrzymywaniem terminów.
• Rozwój dodatkowych problemów zdrowotnych, takich jak depresja czy zaburzenia lękowe.
  
  Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia w zrozumieniu siebie, nie wahaj się skontaktować z profesjonalistami. Twoje zdrowie psychiczne jest niezwykle istotne, a wsparcie, które możesz uzyskać, może być kluczem do lepszego życia.
  
  #ADHD #Neuroróżnorodność #Zrozumienie #WsparciePsychiczne